ఉప్పుకప్పురంబు నొక్క పోలికనుండు...

ఏడాదైపోతోంది కదా మూసని మారుద్దామని మొన్నీ మధ్యనే అనుకున్నాను, మార్చాను కూడా. కొత్త మూస గురించి ఆలోచిస్తున్నప్పుడు ఎందుకో హఠాత్తుగా ఉప్పుకప్పురంబు పద్యం గుర్తుకు వచ్చింది. అరే ఈ పద్యాన్ని గురించి ఎప్పుడూ బ్లాగులో ప్రస్తావించనే లేదే అనిపించింది! తెలుగు పిల్లలందరూ మొట్టమొదట నేర్చుకొనే పద్యమాయె. దానికి సముచిత స్థానం కల్పించాలని బ్లాగు శీర్షికలో చేర్చాను.

తెలుగువాళ్ళకి ఈ పద్యం అర్థాన్ని చెప్పాల్సి వస్తే అంత కన్నా దుస్థితి మరొకటుండదు! ఇది అంత సులువైన పద్యం.

ఉప్పుకప్పురంబు నొక్క పోలికనుండు
చూడ చూడ రుచుల జాడ వేరు
పురుషులందు పుణ్యపురుషులు వేరయా
విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ

అయితే ఇందులో ఒక చిన్న విశేషం దాగుంది. నా చిన్నప్పుడెవరో (మా అమ్మగారో, మా ముత్తాతగారో అయ్యుంటారు బహుశా) చెప్పినంత వరకూ నాకీ విషయం తెలీదు. ఒక రోజు నేనీ పద్యం చదువుతూ ఉంటే ఆపి, "ఒరేయ్, ఇక్కడ రుచి అంటే అర్థమేవిటిరా?" అని అడిగారు. చిన్నతనం కదా, వాళ్ళ వంక ఓ తేలిక చూపు విసిరుంటానా ప్రశ్నకి. "రుచి అంటే taste" అని అనుంటాను, అప్పటికే నే చదువుకుంటున్న ఇంగ్లీషు మీడియం పాండిత్యం వంటబట్టి ఉంటుంది (ఈ రోజుల్లో ఇలా తెలుగు పదాలకి ఇంగ్లీషర్థాలు చెప్పి పిల్లలకి బోధపరచడం సర్వసాధారణమైపోయిందనుకోండి!). నా సమాధానానికి ఒక చిరు మందహాసం చేసి, "పప్పులో కాలేసావ్"అన్నారు. నేను తికమక మొహం పెట్టుంటాను. "రుచి అంటే ఇక్కడ కాంతి అని అర్థం. కర్పూరానికి ఉప్పు కన్నా మెరుపెక్కువ" అని వివరణ. మనదసలే లాజిక్ బుఱ్ఱ, "రుచి అంటే కాంతి అని కూడా అర్థం ఉండి ఉండొచ్చు. కాని ఇక్కడ రుచి అంటే మాములు రుచి ఎందుకవ్వదూ?" అని పాయింటు లేవదీసుంటాను. "చూడ చూడ అన్నాడు కదా వేమన. పోని అది రుచి చూడ్డం అనుకుంటే, దాన్ని మరీ అంతగా పరిశీలించి, పరిశీలించి చూడక్కరలేదు. ఒకసారి రుచి చూస్తే ఇట్టే తెలిసిపోతుంది. మళ్ళీ మళ్ళీ చూడాలని చెప్పాడు కాబట్టి, అది దీక్షగా చూడ్డమే. అలా చూస్తే ఆ రెంటి మధ్యనున్న మెరుపులో తేడా తెలుస్తుంది. మామూలు కంటికి అది వెంటనే కనిపించకపోవచ్చు." అని ఓర్పుగా నాకు బోధపరిచారు.
ఇంతకీ పురుషులు, పుణ్యపురుషులు కూడా అంతే. చూడ్డానికి ఒకలాగే ఉంటారు. పరికించి చూస్తే వాళ్ళలోని భేదం కనిపిస్తుంది. ఈ తేడాని గమనించి తెలుసుకోడమే విచక్షణ.
ఆటవెలది పద్యాలు రాయాలనుకున్నవారికి వేమన పద్యాలు మంచి మూసని ప్రసాదిస్తాయి. వేమన పద్యాలన్నీ కంఠస్తం చేస్తే దాని నడక పట్టుబడుతుంది. అప్పుడు ఆటవెలది చేత అందంగా నాట్యం చేయించవచ్చు. ఆ నడక పట్టుబడకుండా రాద్దామని ప్రయత్నిస్తే బ్రేక్ డాన్సరు భరతనాట్యం చేసినట్టుంటుంది.
వేమన పద్యాలు అనేక భాషల్లోకి అనువదించబడ్డాయి. సంస్కృతంలో నాకు తెలిసిన ఒక అనువాదం శ్రీ శ్రీరామ దేశికన్ అనే అతనిది. ఉప్పుకప్పురంబు పద్యానికి వీరి సంస్కృత అనువాదం ఇది:

కర్పూరే లవణే చైవ రూపమేకం రుచిః పృథక్
తథైవ పుణ్యపురుషః పరస్మాత్ భిధ్యతే ధియా

నాకు సంస్కృతం రాదు కాబట్టి ఇది తెలుగు పద్యానికి ఎంత దగ్గరగా ఉందో చెప్పలేను కాని, ఇది అనుష్టుప్ ఛందస్సు. అనుష్టుప్ కూడా ఆటవెలదిలా చిన్న పద్యం. అందుకే ఆటవెలదిని అనువదించడానికి ఇది అనువైన ఛందస్సు.

వేమన పద్యాలకి ఒక రకమైన శాశ్వతత్వం కలగడానికి కారణం అవి చెప్పే విషయాలు కాలానికి నిలబడ్డం. అవి సార్వకాలికాలుగా అనిపిస్తాయి. ఉదాహరణకి ఈ "ఉప్పుకప్పురంబు" పద్యం ఈ ఇంటర్నెట్ యుగానికి కూడా ఎలా వర్తిస్తుందో చూడండి! మనకి ఇటీవల తెలుగు బ్లాగుల్లో ఐడీ తస్కరలు మొదలయ్యారు. వీళ్ళు రాసే కామెంటు అసలు వాళ్ళు రాసినట్టే కనిపిస్తుంది. ఉప్పు కప్పురంబు ఒక్క పోలిక నుండు. కాని చూడ చూడ, జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తే తేడా గ్రహించ వచ్చు. Blogger icon కనపడకపోవడం లాంటివి బాహ్యమైన తేడాలు. అవికాదు ముఖ్యం. వాటిలో ఉండే కాంతి భేదం, రుచి భేదం అదీ ముఖ్యం! అసలువాళ్ళ కామెంట్లలో సంస్కారపు వెలుగుని చూడగలం. డూప్లికేటు వాళ్ళ కామెంట్లలో అది కొరవడుతుంది. విచక్షణ ఉన్న బ్లాగర్లు దీన్ని గుర్తించగలరు.
అంచేత ఈ పద్యాన్ని గుర్తుపెట్టుకుంటే చాలు, దొంగ ఐడీలతో రాసే వ్యాఖ్యలని ఇట్టే పసిగట్ట వచ్చు. ఈ పద్యం అర్థం చేసుకుంటే ఎవరూ దొంగ ఐడీలతో వ్యాఖ్యలని రాసే ప్రయత్నం చెయ్యరు కూడా! ఎందుకంటే ఎంత ప్రయత్నించినా ఉప్పు కర్పూరం కాలేదు కదా! ఒక వేళ పెరిగిన టెక్నాలజీతో ఉప్పుకికూడా మెరుపుని తెద్దామని ప్రయత్నించినా అదీ వృధాయే. చిన్న నిప్పు కణిక అంటిస్తే తేడా ఇట్టే తెలిసిపోతుంది. ఉప్పు టప్పుటప్పు మంటూ పేలిపోయి తుళ్ళిపోతుంది. కర్పూరం తాను కరిగి మరింత వెలుగుని విరజిమ్ముతుంది. ఇక్కడ కూడా వాటి రుచుల(కాంతుల) జాడ వేరే!
చెడుని వేరుచెయ్యడానికి విచక్షణకి మించిన ఆయుధం లేదని ఈ వేమన పద్యం చెప్పే నీతి.